Beam me up Scotty…
Ο Λινουξάς ο πρώην Windowsάς και ο Τρέκκι.

Mar
08

Χρόνια πολλά ΓΥΝΑΙΚΑ!!!

Φίλε ‘Αντρα….

Περπατάς στο πεζοδρόμιο, χαζεύοντας με το έτερόν σου ήμισυ (το θυληκό) τις βιτρίνες.

Από το πουθενά και από τη γωνία που δεν βλέπεις, εμφανίζεται Η Θεά.
Ψηλοτάκουνα 10ποντα, ξανθιά ή όχι δεν έχει σημασία (ανάλογα τα γούστα σας).
Γυναίκα από αυτές που το 50% των υπόλοιπων σεξουαλικά ενεργών γυναικών θα άλλαζαν τις προτιμήσεις τους εν ριπή οφθαλμού για μια νύχτα μαζί της.

Εσύ φίλε άντρα βρίσκεσαι σε δίλημμα.
Να κοιτάξεις, να μην κοιτάξεις…!

Αποφασίζεις (κύριος όπως είσαι) να μην την κοιτάξεις.
Αποφασίζεις να προσηλώσεις το βλέμμα σου στο άπειρο και να περιορίσεις την οπτική επαφή με το θελκτικό αντικείμενο στα πλαίσια του ευθέως ορατού σου πεδίου.

Ούτε εκατοστό δεξιά ή αριστερά.

Το έτερον σου ήμισυ, αντιλαμβάνεται πως ο… “εχθρός” πλησιάζει.
Αντιλαμβάνεται επίσης πως ο “εχθρός” έχει ήδη συγκεντρώσει πολλά βλέμματα θαυμασμού στο διάβα του.

Και προσηλώνει το βλέμμα της πάνω σου… (το έτερόν σου ήμισυ) παρακωλουθώντας ανελιπώς κάθε κίνηση των ματιών σου και των βλεφάρων σου.
Σε διαπερνά.
Το νιώθεις.
Σε κόβει ιδρώτας κρύος φίλε άντρα.
Βρίσκεσαι σε μια τρομερά δσκολη θέση, ειδικότερα καθώς η Θεά πλησιάζει τα όρια του ζωτικού σας χώρου, που ειναι πολύ μικρός καθώς βρέχει και τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα απο κόσμο που προσπαθεί να προστατευτεί από τη βροχή.

Η Θεά σε προσπερνά.
Δεν την κοίταξες καθόλου.
Σαν να μην υπήρχε, την αγνόησες επιδεικτικά.
‘Εκανες το καθήκον σου, τίμησες την σχέση σου και νιώθεις ανάλφρος και ηθικός.

Το έτερόν σου ήμισυ ρωτά την ερώτηση που ενδόμυχα… ξέρεις πως θα ερχόταν :
– Θα έκανες ερωτά μαζί της, αν είχες την ευκαιρία;

Είναι η ερώτηση που ο κάθε straight άντρας τρέμει.
Η ερώτηση του ενός εκατομυρίου Ευρώ.
Η ερώτηση που το αντρικό μυαλό, δεν έχει καταφέρει να βρει τη σωστή απάντηση τα τελευταία 100 000 χρόνια ζωής στον πλανήτη.

Αν απαντήσεις “Ναι θα έκανα αν είχα την ευκαιρία”, θα ευχόσουν να είχες γεννηθεί αστρόσκονη και να πλανάσαι ανάμεσα στον Βέγα και στον Σείριο.
Και απαντάς “ΝΑΙ”…

Από εκείνη τη στιγμή και μετά η ζωή σου γίνεται αφόρητη. Κάθε μέρα που περνά το έτερόν σου ήμισυ σου υπενθιμίζει εκείνη τη δραματική… ως και Σαιξπηρικής έντασης στιγμή που ξεστόμισες το ρημάδι το “ΝΑΙ”.

Αν απαντήσεις “Οχι μωρό μου, εγώ;;; ΠΟΤΕ!” πάλι θα το μετανιώσεις.
“Κι αν σε μεθούσε, σου έριχνε χάπι στο ποτό σου και σε τραβούσε στο κρεββάτι;
Αν σε στρίμωχνε σε μια απόμερη γωνιά και σε απειλούσε με όπλο;
Αν σε έδενε χειροπόδαρα με δυο φίλες της και σε εξανάγκαζε να καταπιείς 4 Βιάγκρα για να μη μπορείς να αντισταθείς;
Αν…. αν…. αν….!!!”… είναι οι επιπλέον ερωτήσεις που θα ακολουθήσουν.

Και τα ξέρεις όλα αυτά.
Και για να σιγουρευτείς πως η ζωή σου θα συνεχίσει να είναι ήρεμη και ωραία, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΣ τίποτε!

Και τότε έρχεται η τελική ερώτηση που τσακίζει κόκκαλα…

“ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΚΑΡΙΟΛΗ;;; ΘΑ ΤΗΝ Π@ΔΑΓΕΣ ΕΕΕ;;; ΤΗΝ ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ ΕΕΕ;;;;”

Αγαπητές μου γυναίκες, θυληκά και όμορφες μας υπάρξεις…
Αυτά υπομένουμε μαζί σας.

Ωστόσο σας αγαπάμε πιο πολύ από όσο μπορείτε να φανταστείτε και ας… μην το δείχνουμε!

Να μας προσέχετε!

Feb
12

Αγαπημένα Ελληνικά (…)

Κι αν μ’ αγαπάς και αν με θυμάσαι
δε σε έχω πια
Είσαι μακριά όπου και να ‘σαι
σ’ άλλη τροχιά, σ’ άλλη αγκαλιά

Μη μ’ ονειρευτείς μη ρωτάς αν ζω
να μη μ’ αγαπάς αν δεν είσαι εδώ
Μη μ’ επιθυμείς μη ρωτάς αν ζω
να μη μ’ αγαπάς αν δεν είσαι εδώ

Μη μ’ αγαπάς αν δεν το ξέρω
όλα είσαι εσύ
Ανάσα εσύ που αν δε τη παίρνω
δεν έχω πια εγώ ζωή

Μη μ’ ονειρευτείς μη ρωτάς αν ζω
να μη μ’ αγαπάς αν δεν είσαι εδώ
Μη μ’ επιθυμείς μη ρωτάς αν ζω
να μη μ’ αγαπάς αν δεν είσαι εδώ

Μη μ’ ονειρευτείς μη ρωτάς αν ζω
να μη μ’ αγαπάς αν δεν είσαι εδώ
Μη μ’ επιθυμείς μη ρωτάς αν ζω
να μη μ’ αγαπάς αν δεν είσαι εδώ

Feb
12

Αγαπημένα Ελληνικά (5)

Μια συνουσία μυστική

Στίχοι: Αυγή Κεφάλα & Μπάμπης Στόκας
Μουσική: Μπάμπης Στόκας & Τάκης Βούζας & Ανδρέας Τσέκος
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Άγνωστοι φόβοι στο μυαλό σου πολεμούν,
με τις σκιες που θολά σε καλύπτουν κάθε βράδυ.
Ανυποψίαστοι περαστικοί γελούν μαζί σου,
μα τους ανέχεσαι παθητικά με τη σιωπή σου.

Μια συνουσία μυστική,
μια συνουσία μυστική της διαφθοράς,
χώροι στενοί μες στη μιζέρια,
δε νιώθεις τίποτα.

Πετάς τα ρούχα σου ψηλά,
γυμνός μες τη χαρά σου,
κρατάς τη λύπη σου μακριά,
δε νιώθεις τίποτα.

Feb
12

Αγαπημένα Ελληνικά (4)

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο…

Στίχοι: Μάρω Βαμβουνάκη
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να ‘σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ’ τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο…

Feb
12

Αγαπημένα Ελληνικά (3)


Μοναξιά μου όλα…

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Όλγα Βλαχοπούλου
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ & Μάκης Χριστοδουλόπουλος ( Ντουέτο )

Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν

Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες

Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ’ αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ’ αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις

Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του